لبانش را به هم مالید و با انگشت اضافه های رژ لب را پاک کرد. در آینه نگاهی به آرایشش کرد و سعی کرد لبخندی به خود بزند تا ببیند قیافه اش جلوی مهمانها چطور باشد بهتر است. چشمانش هنوز قرمز بودند و در ذهن دنبال بهانه های مختلف برای کسانی بود که ممکن است دلیلش را بپرسند.
صدای مادر شوهرش در اتاق پیچید که: «عروس خانم پس کجایی؟ مهمونا الان می رسن ها»

چشمانش را روی هم گذاشت و بعد از یک نفس عمیق به سمت در رفت و در همین موقع زنگ در به صدا در آمد.

***

مهمانها از سلیقه دختر گفتند و اینکه جهیزیه اش در فامیل تک است. یکی دو نفری هم ناقصی های جهیزیه را به رخ کشیدند و از این گفتند که فلان مارک لباسشویی و یخچال بهتر است.

کسی دیگر عروس را نمی دید که بخواهد از او علت سرخی چشمانش را بپرسد. و دختر در حالی که ماسک لبخند را بر چهره زده بود به این فکر می کرد که چطور خبر جلب پدرش را به خاطر چک برگشتی خرید جهیزیه به مادرش بدهد.

-« چه خبر رمضانی؟ کارت پیش رفت؟»
  مرد برگه را با محکم روی میز کوبید و رو به همکارش گفت: «نه بابا! یه مشت مفت خور نشستن اونجا. نمی فهمم پول چی رو می گیرند؟ الان یه ماهه هر روز به خاطر یه امضا دارن منو می برن و میارن.هر روز یه ایراد می گیرند. نمی کنن همه رو با هم بگن نامردا. خسته شدم!»
 احساس گرما می کرد، لیوان آب را برداشت و ...

توقیع شریف از حضرت بقیة الله(ع) به افتخار یکی از شیعیان
علي [راوي و ناقل خبر] مي‌گويد: پس از تصميم و آماده شدن براي سفر حجّ و خداحافظي با دوستان و آشنايان ، عازم حركت بودم كه از ناحيهء مقدّسهء حضرت صاحب‌الامر (عج) فرماني رسيد كه: « ما از اين سفر[حجّ] تو ناخشنوديم و كراهت داريم ، ولي موضوع موكول به تصميم خودت مي‌باشد ». من كه از اين امر غمگين شده بودم ، با تقديم عريضه‌اي خدمت حضرتش (عج) عرضه داشتم كه دستورتان را اطاعت كرده ، از اين مسافرت منصرف گرديدم ؛ ولي از عدم توفيق زيارت خانهء خدا اندوهگين شده‌ام. در پاسخ توقيعي شرف صدور يافت كه: «دلتنگ مباش! به خواست خداوند سال آينده به حجّ خواهي رفت »

نگاهي به پديده انتظار و آثار حيات بخش آن